Mei 2016
‘Rond-de-tafel’ met …
Naam: Henriëtte Snijder-Feijen
Leeftijd: 46
Woonplaats: Dalfsen
Omschrijf jezelf in 3 woorden:
Zorgzaam, behulpzaam, fanatiek maar rechtvaardig,
Wat doe jij, naast tafeltennissen, zoal in het dagelijks leven?
Naast de zorg voor mijn gezin bestaande uit man Fred, dochter Yvette en zoon Mike, werk ik in de verstandelijk gehandicapten zorg in Wilp en Oudleusen. Ik mag dit jaar mijn 25-jarig jubileum vieren binnen de stichting Zozijn. Echt honkvast zoals je wel leest. Het is het werken met mensen en de waardering die je van ze krijgt, wat maakt dat het heerlijk is om met ze te mogen werken. We roeien met de riemen die er zijn en als je dan toch de waardering krijgt, dat maakt dat je niet bij deze personen weggaat. Door de korte diensten die we door alle bezuinigingen hebben gekregen, betekent het helaas wel dat je nu veel vaker moet komen, om aan je uren te komen.
Dat betekent dat de maand gevuld is met veel werken en organiseren om alles door te laten gaan. Nu de kinderen wat ouder zijn is het puzzelen een stuk makkelijker geworden, maar het was wel eens een heel gedoe om alles goed draaiende te houden. Tijd vrij maken voor de sport hoort daar ook zeker bij.
Even je hoofd leeg maken en naast je werk en je gezin nog een sociaal leven hebben, vind ik ook belangrijk. Sporten staat dus ook erg centraal binnen ons gezin. Ieder zijn ding, maar wel fanatiek en rechtvaardig.
Speel je competitie en zo ja, in welk team en welke klasse?
Ik speel nu voor het derde jaar competitie in de 6e klasse.
Hoe omschrijf je jouw eigen team?
Natuurlijk hebben wij het leukste team van de club, gezelligheid staat voorop!
Samen met Bram Steen, Wim Schipper en Mirjam Boer zorgen wij voor veel gezelligheid en leuke spannende potjes. De meest ‘vieze’ ballen worden er gespeeld. (‘Vieze’ staat dan voor netballetjes en randballetjes, aldus Bram.)
We spelen fanatiek onze eigen wedstrijden en willen dan ook zeker wel winnen, maar wanneer alles gaat met een lach dan is onze avond sowieso geslaagd!
Neem je deel aan trainingen en zo ja, wanneer?
Op woensdagmorgen speelde ik bij de recreanten mee en daar heb ik mijn basis gelegd van het tafeltennissen. Echter is dit het afgelopen half jaar wat op een laag pitje, mede door een blessure. Daarnaast vind ik het ook erg leuk om bij de jeugd, wanneer ze daar een speler te kort komen, mee te trainen. Ik kan nog veel van ze leren. En verder is het belangrijk meters te maken om beter te worden. Aangezien ik dat wel wil, zie je me ook wel op de donderdagavond in de zaal, wanneer mijn werkrooster het toelaat natuurlijk.
Hoe omschrijf je jouw eigen speltype?
Lastig om dat van jezelf te zeggen. Ik heb een gevaarlijke forehand zeggen ze, die mijdt men. Ik houd ook wel van het snellere spel. Al die effecten en draaiballen, daar heb ik wat minder mee. Ik vind het wel knap als mensen dat zo kunnen hoor.
Wat ik nog moet leren is het variëren in de opslag. Daar kun je zoveel punten mee scoren. Dus voorlopig blijf ik maar goed oefenen.
Waarom heb je gekozen voor tafeltennis?
Ik heb 30 jaar lang badminton gespeeld. Door een nare blessure in mijn arm/schouder moest ik dit helaas vaarwel zeggen. Ik kon niet meer het niveau spelen wat ik altijd gewend was en dat bracht meer frustratie dan plezier. En ja, dan wordt het tijd voor wat anders.
Ik heb altijd gezegd dat wanneer ik stop met badminton dat ik dan zou gaan volleyballen.
Helaas dat was ook geen optie ivm de klachten die ik had. Wat dan wel?
Na een kleine zoektocht kwam de tafeltennis in het vizier. Het is een racketsport en dat ligt me wel. Daarnaast is het goed te doen met de belemmering in de schouder die ik aan de blessure heb overgehouden. Het is een nieuwe uitdaging.
Op welke sportieve prestatie van jezelf ben je het meest trots?
Ik ben een aantal jaren clubkampioen geweest van Badmintonclub Trefzeker. Daardoor heb ik een aantal jaren op landelijk niveau mogen meespelen binnen deze club. Dat was een hele ervaring. En ja, daar ben ik trots op.
Nu binnen DTV’84 zie ik de groei die ik maak. Waar ik eerst geen ‘poot’ had om op te staan, zie ik steeds meer verbetering en zie ik mijn percentage stijgen van de winstpartijen. Ook daar ben ik trots op.
Wat heeft je doen besluiten om lid te worden van DTV’84?
In Dalfsen heeft deze vereniging natuurlijk het alleenrecht als tafeltennisvereniging. Maar de gastvrijheid en het direct thuis voelen binnen de club, maakte de keuze niet zo heel moeilijk. Ik zocht namelijk een gepaste sport en een uitdaging. Nou, die aspecten vond ik bij DTV.
Wat vind jij belangrijk binnen onze vereniging?
De saamhorigheid, gezelligheid en sportiviteit.
Op welke manier draag jij je steentje bij aan onze vereniging?
Ik help met het schoonmaken van het clubgebouw.
Met Koningsdag deed jij mee aan het jaarlijkse Jeu de Beules Oranjetoernooi, georganiseerd door de Oranjevereniging Dalfsen. Hoe verliep dit en smaakt dit naar meer? Hopende dat je de Dalfser Tafeltennis Vereniging ’84 natuurlijk niet gaat verlaten..
Lekker fanatiek natuurlijk. We hebben drie spannende potjes gegooid. 1 verloren met 5-4. 1 gewonnen met 6-3 en 1 gelijk gespeeld 4-4
Helaas hebben we de volgende ronde net niet mogen halen. Die ballen zijn toch wel heel zwaar hoor, ik houd het toch maar bij de pingpongballetjes!
Tijdens de clubkampioenschappen dubbel, afgelopen december, viel jij tijdens het toernooi uit met een enkelblessure. Hoe verloopt/verliep het revalidatieproces?
Ik raad het iedereen af hoor, om door je enkelbanden te gaan. Dat is namelijk zeker geen pretje, maar we zijn weer op de goede weg. Ik heb vanaf maart de laatste competitiewedstrijden weer heerlijk mee kunnen spelen. En gelukkig ook nog met goed resultaat. Natuurlijk moet ik nog voorzichtig zijn, maar met tape erom durf ik al weer lekker een balletje te slaan.
Je was op 21 april jl. 21 jaar getrouwd met de in Dalfsen alom bekende Fred a.k.a. ‘mister Sercodak Dalfsen‘ Snijder. Wat is volgens jou het (grote) huwelijksgeheim om zo lang met iemand verbonden te blijven?
We hebben, naast onze gezamenlijke activiteiten ook los van elkaar dingen die we leuk vinden. Als je allebei de ander de ruimte geeft om te doen wat hij/zij graag doet, dan kun je het prima volhouden hoor. Of dat het grote geheim is weet ik niet, maar bij ons werkt dat wel zo.
Wat zijn je (sportieve) toekomstdromen?
Uiteindelijk een klasse hoger een leuk balletje slaan dat is stap 1 en dan zien we dan wel weer verder.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik hoop dat ik als oud dametje nog lang een balletje mag blijven slaan. Respect voor de ‘oudere’ spelers onder ons.
Leuk om te zien hoe heerlijk fanatiek ze nog zijn, daar geniet ik erg van!
“Voor wie mijn Fred niet kent, hier ook een foto van hem. Wij zeggen, op jullie gezondheid: proost!”
Henriette, wat een leuke en uitgebreide antwoorden hebben we van jou mogen ontvangen. Hartelijk bedankt hiervoor! Succes met al jouw bezigheden, toekomstplannen en de groeten aan Fred!