Voor deze editie van “Hoe is het nu met….?” hebben wij geen halsbrekende toeren uitgehaald of een verre reis gemaakt. Want op het EDR-toernooi kwamen wij zoals bijna elk jaar Roosmarijn Brandriet en Yvonne van der Vegt tegen. Twee dames die bij de jeugd van DTV’84 hebben gespeeld. En voor deze gelegenheid hebben wij een dubbel-interview gehouden. Onder het genot van een paar drankjes hebben wij aan hen gevraagd hoe hun dagelijks leven eruit ziet en hoe zij terug kijken op hun jaren bij DTV’84.
Roosmarijn, het is vandaag 22 mei ofzo.
Nee joh gek, nog lang niet!
Oh, uh… het is een dag in mei, het is 00.09 uur. Roos, jij wordt geïnterviewd in de rubriek “Hoe is het nu met…?”. Die rubriek gaat over oud-leden van DTV waarvan wij graag willen weten hoe het nu met ze is.
Ik moet zeggen, dan pik je er wel een piekfijn moment uit. Hoe laat leven we?
Negen over twaalf is het.
Nou, mooi. Het gaat heel goed met Roosmarijn Brandriet.
Wat zie jij als het hoogtepunt uit je DTV’84-periode?
Bij de meisjes werden wij kampioen in het landelijk B.
En toen?
Dat was mooi.
Bij wie zat je in het team?
Bij Yvonne van der Vegt en Willianne Schipper.
En wie was de coach?
Henk. En Henk had zo’n mooie fotolijst gemaakt met alle geiten op een rij. Want wij waren ‘Geitjes 1’. En ik was de Nubische geit.
De Nubische geit? En noem eens een specifiek kenmerk van de Nubische geit.
De Nubische geit is een berggeit. Die kan heel goed klimmen.
En wat maakt het dat de vergelijking werd getrokken tussen Roosmarijn Brandriet en de Nubische geit?
Dat weet ik eigenlijk niet. Ik denk een beetje de eigenwijsheid.
Wat maakte het dat je gestopt bent met tafeltennis?
Omdat ik altijd zo machtig zenuwachtig was. Vanochtend stond ik onder de douche en stond ik te trillen. Ik was gewoon zenuwachtig.
Waarom was je zenuwachtig?
Voor nu.
Dus vanochtend kon je je al oprecht zorgen maken over de mix-klasse op het EDR-toernooi?
Ja.
En waarom ben jij met korte noppen gaan spelen?
Dat is een experimentje van Henk.
En heeft dat goed uitgepakt?
Dat weet ik niet.
Genoeg over tafeltennis. Hoe gaat het in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld, waar woon je nu?
Bij papa en mama in Dalfsen.
En wat doe je voor werk?
Ik werk sinds een maand bij Kruitbosch, ken je dat?
Kruitbosch Fietsen?
Ja!
Bij Martin?
Ja!
Dat is onze buurman!
Hahaha, ik zit op de marketing- en communicatie-afdeling. Ik had helemaal niks met fietsen, maar inmiddels ben ik erg enthousiast.
Wat moet je doen op die afdeling?
Nou gewoon, alle persberichten schrijven, website bijhouden.
Is dat zo’n groot bedrijf?
130 medewerkers. Maar ik meen het serieus. Het klinkt misschien een beetje suf, fietsengroothandel, maar het is echt heel leuk!
Hoe ben je daar zo terecht gekomen?
Gewoon solliciteren.
Roosmarijn, dank je wel voor je bijdrage!
We schakelen over naar je voormalig teamgenoot, Yvonne van der Vegt. Yvonne, jij vertelt mij dat jij een hele duidelijke mening hebt over “Hoe is het nu met…?”. Kun je die mening met ons delen?
Ik ga proberen om die mening met jullie te delen. Ik hoef er geen gezicht bij te trekken want het is geen video.
Dat klopt, het is een interview.
Het gaat over DTV en het gaat over “Hoe is het nu met…?”. Hoe gaat het nu met DTV? Ik denk dat ze…
Eigenlijk gaat het over hoe het nu met jou is. En daar mag je ook een duidelijke mening over hebben.
Oh nee, stop dit interview!
Haha. Nee, dit is nu al legendarisch
Ik dacht: “ Hoe is het nu met DTV?”.
Laten we dan beginnen met jouw mening over hoe het nu met DTV is.
Dat ging meer over het gebouw zelf. Daar heb ik een duidelijke mening over. Het is best een oud gebouw en er mag wel wat aan de buitenkant van het gebouw gebeuren. En verder vond ik toen ik bij DTV’84 speelde dat aan de gezelligheid, zoals in de kantine, wel wat gedaan mocht worden, ook om het tafeltennis heen. Zoals je hier op het EDR ziet. Gewoon een iets langere kantinedienst ofzo, weet je wel?
Denk je dan bijvoorbeeld aan het Gong-toernooi of aan een 21-en-toernooi?
Ik denk meer aan de gezelligheid na de wedstrijd. Ik zou denken aan ‘muziek tandje harder’. In vergelijking met zeven jaar terug dan. En sowieso moet het Henk Mannes Festijn weer opgepakt worden.
Wat is dat ook alweer, het Henk Mannes Festijn?
Je sliep dan een nacht bij DTV en dat was gewoon echt een festijn. En waar de naam Henk Mannes vandaan kwam heb ik wel eens gehoord, maar dat weet ik niet meer. Henk Mannes was erbij, Stephan Hakkers was erbij, Alie Ekkelenkamp was erbij. Jan-Jaap Schipper was erbij. Maar het was in ieder geval heel leuk. Dit interview stopt.
Nee, het gaat erover hoe het nu met jou is.
Het gaat goed.
Want jij bent kampioen geworden, zo hebben we kunnen lezen in de plaatselijke media.
Ja, met volleybal.
Waarom ben je uiteindelijk gaan volleyballen?
Nadat ik gestopt was met tafeltennis heb ik een paar jaar niks gedaan. Toen dacht ik: “Ik moet toch weer wat gaan doen”. Toen ben ik met vriendinnen gaan volleyballen en dat is heel leuk.
Weet je nog waarom je bent gestopt met tafeltennis?
Henk Mannes heeft mij toen geadviseerd om een poosje te stoppen. En dat was ik helemaal met hem eens. Ik trainde toen vier keer in de week, op zaterdag competitie, en zondag vaak een toernooi. Het was allemaal iets te veel.
Jij was best wel talentvol. Jij bent vandaag in het hoofdtoernooi van de mix-klasse terecht gekomen. Dat kunnen weinig DTV-ers jou nazeggen vandaag. Dat is wel heel knap. Heb je zelf ook nog wat gewonnen?
Ja, van Kim Valk.
Wat maakt het dat jij elk jaar weer terugkomt op het EDR-toernooi?
Omdat het potje tafeltennis gewoon geweldig is. Om te kijken, om te spelen. Alles is er leuk aan. En de gezelligheid hier vind ik ook heel belangrijk.
Dus als ik dit interview mag samenvatten zeg je eigenlijk: “Als jullie wat doen aan de gezelligheid bij DTV, dan kom ik weer terug op zaterdag.”?
Nou, ik heb wel eens overwogen om te komen op zaterdag. Dan liep ik tegen 20.00 uur in het dorp en dacht ik: “Ach, er zal wel niemand meer zitten.” Ik vind de gezelligheid heel belangrijk, maar die verplichting… Einde interview, biertje?
Ja, einde interview!
Tot zover deze editie van “ Hoe is het nu met…?”. De volgende editie zal weer met één oud-lid zijn, niet op het EDR-toernooi en niet onder het genot van een drankje. Dus waarschijnlijk met iets meer samenhang. Maar dit was wel een hele gezellig editie en laten we hopen dat we Yvonne en Roosmarijn het komende jaar tijdens of na de wedstrijd nog eens treffen in De Doorbraak.